Η Αγία Ευτέρπη

Η αγία Ευτέρπη γεννήθηκε στο χωριό της Αγίας Παρασκευής στη Λέσβο το Φεβρουάριο του 1922.

Έχει δοθεί μαρτυρία, ότι κατάγεται από το Σερέκιο της Σμύρνης στην Μικρά Ασία. Το σπίτι της, στο οποίο έζησε όλη της τη ζωή, βρίσκεται σ’ένα στενό ανηφορικό δρόμο με εκατέρωθεν προσφυγικά σπίτια, που χτίστηκαν σε ελάχιστα οικόπεδα κοντά στην εκκλησία των Ταξιαρχών και στις κοινοτικές βρύσες.

Σε ηλικία 8 ετών γράφεται στην Α΄ τάξη του Δημοτικού, ενώ παράλληλα δημιουργεί έναν προσωπικό χώρο προσευχής στην αποθήκη του σπιτιού της και προσεύχεται στην αρχαία θαυματουργή εικόνα του Χριστού, δώρο της Μικρασιάτισσας γιαγιάς της από την μητέρα της. Εκεί με την αδιάλειπτη προσευχή της εκπαιδεύεται και ζητά συμβουλές και βοήθεια, τις οποίες και παίρνει.

Με απόφαση της μητέρας της, φοιτά για επαγγελματική κατάρτιση δύο χρόνια στην Μυτιλήνη, σε ιδιωτική σχολή κοπτικής, ραπτικής και κεντήματος.

Παντρεύεται τον Χριστόφα Χιωτέλλη, σαπωνοποιό στο επάγγελμα. Είναι εποχή του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και ο άντρας της Χριστόφας εκτός από σαπωνοποιός, βοηθάει στις αγροτικές εργασίες του γιατρού Ευαγγέλου. Η γυναίκα του γιατρού Ελένη, τη γνωρίζει από τότε που γεννήθηκε, ο δε πατέρας της την είχε παντρέψει και είχε βαφτίσει τις δύο κόρες της. Η κατάθεση της Ελένης και της κόρης της Μαρίας Ευαγγέλου μαρτυρεί την επαφή της Μητέρας Ευτέρπης με τη Θεία Χάρη μέσω της θαυματουργικής εικόνας του Χριστού στην Κρύπτη.

Το 1941 γεννιέται η κόρη τους Βασιλική, που έφυγε από νωρίς στην Αυστραλία κι έζησε ως απόδημος κοντά σ’έναν αδερφό της Μητέρας Ευτέρπης. Λίγα χρόνια μετά γεννιέται η κόρη τους Μαρία, η οποία αφού παντρεύτηκε έφυγε κι έζησε ως απόδημος στο Κογκό της Αφρικής, απέκτησε τέσσερα παιδιά που κατά διαστήματα έμεναν στην Μυτιλήνη με τη γιαγιά τους.

Μερικά χρόνια αργότερα, η Θεία Χάρις μετέβαλλε τον πόνο από τις οικογενειακές απώλειες, σε ευκαιρία για να αφοσιωθεί στην πνευματική της εξέλιξη, αφού πεθαίνει η μητέρα της Μαριάνθη Ζωντανού, ενώ ο πατέρας της Χαράλαμπος Ζωντανός έχει ήδη πεθάνει.

Το 1965 ενθρονίζεται στην Μητρόπολη Μηθύμνης ο Μητροπολίτης Ιάκωβος Μαλλιαρός μια σπουδαία θεολογική μορφή. Εκείνος αναγνωρίζει στη Μητέρα Ευτέρπη έναν άνθρωπο που ασκεί έμπρακτα την εσωτερική Θεολογία και γι αυτό αποφασίζει να συμπροσεύχεται με τους συνεργάτες και τις αδερφές του στην Κρύπτη, στη θαυματουργική εικόνα του Χριστού, για τις ανάγκες των κοινωνικών έργων της Μητρόπολης. Διάφορα θαυμαστά γεγονότα συμβαίνουν κοντά στην Μητέρα Ευτέρπη.

Ο Μητροπολίτης Ιάκωβος Μηθύμνης εισάγεται στο Λαϊκό Νοσοκομείο Αθηνών και η Μητέρα Ευτέρπη με εντολή της Θείας Χάρης, μεταφέρει για προστασία του την θαυματουργή εικόνα του Χριστού. Το γεγονός αυτό γίνεται αφορμή γνωριμίας της με το γιατρό Χαράλαμπο Σταθάκη, πνευματικοπαίδι του αγίου Παισίου. Από τον πολυετή πνευματικό δεσμό της οικογενείας Σταθάκη μαζί της, έχουν κατατεθεί αξιόλογες μαρτυρίες για την ιδιεταιρότητά της, που συμπληρώνονται και από τις ομολογίες σ’αυτούς, του Μητροπολίτη και της αδερφής του Ειρήνης.

Μερικά χρόνια μετά πεθαίνει ο Μητροπολίτης Ιάκωβος Μηθύμνης και η Μητέρα Ευτέρπη διατηρεί στενή σχέση με τη αδερφή του Ειρήνη και το γιατρό Χαράλαμπο Σταθάκη και την οικογένειά του. Από μια περίεργη σύμπτωση, η θεολόγος Αριάδνη Ψύλλου που ζει στο Χαράρε της Ζιμπάμπουε, ζητά πνευματική βοήθεια στην Ελλάδα και οδηγείται μέσω του γιατρού Χαράλαμπου Σταθάκη στην Μητέρα Ευτέρπη.

Το 1989 χάνει το σύζυγό της Χριστόφα, ενώ δυο χρόνια μετά χάνει και την κόρη της Μαρία, που έζησε όλη τη ζωή της στο Κογκό. Η Αριάδνη Ψύλλου είχε ήδη αρχίσει την μαθητεία κοντά της. Η σχέση τους δασκάλας-μαθήτριας, εξελίσσεται σιγά-σιγά σε σχέση μάνας-κόρης.

Συνιστά στην Αριάδνη Ψύλλου να χτίσει το δικό της χώρο προσευχής στο Χαράρε της Ζιμπάμπουε. Αγοράζεται επίσης ένα μικρό σπίτι (ντάμι) απέναντι από το πατρικό της Μητέρας Ευτέρπης στην αγία Παρασκευή της Λέσβου, το οποίο διαμορφώνεται σε χώρο φιλοξενίας της οικογένειας Ψύλλου. Εξασφαλίζει τη διατήρηση της ιερότητας του χώρου προσευχής της (την Κρύπτη όπως την ονόμαζε), μετά το θάνατό της, μεταβιβάζοντας την επιμέλεια στην Αριάδνη Ψύλλου.

Το 1996 γίνονται τα εγκαίνια του παρεκκλησίου της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στον κήπο της Αριάδνης Ψύλλου στο Χαράρε από τον Πάπα και Πατριάρχη Αλεξανδρείας Παρθένιο τον Γ΄, που της δίνει και τον τίτλο της “Αρχόντισσας των Εκκλησιών΄΄ (της κ. Αριάδνης Ψύλλου) παρουσία του Πατριαρχικού Εξάρχου στην Αθήνα Θεοδώρου Χορευτάκη σημερινού Πάπα και Πατριάρχη Αλεξανδρείας και Πάσης Αφρικής.

Δύο χρόνια αργότερα η Μητέρα Ευτέρπη ζητά στην Αριάδνη Ψύλλου να επισκεφθούν την Αγιάσο (χωριό της Λέσβου), όπου συναντούν μία ομάδα γυναικών που συλλέγουν χρήματα για να επισκευαστούν τα δύο ιστορικά παρεκκλήσια της Ζωοδόχου Πηγής και του Οσίου Αγάθωνος. Συμμετέχουν συμβάλλοντας με ένα ποσό και στη συνέχεια, επειδή η Μητέρα Ευτέρπη είδε όραμα την Παναγία με σκισμένο το σαλβάρι να της λέει “… μου δώσατε χρήματα, αλλά δεν μου αρκούν”, αναλαμβάνουν την αποκατάσταση του όλου έργου.

Τον Μάιο του 2000 η Μητέρα Ευτέρπη είχε ένα ατύχημα στην Αγία Παρασκευή, που την ανάγκασε να ζει με οδύνες σε αναπηρική καρέκλα. Η Θεία Χάρη που στο παρελθόν δεν της επέτρεπε να φύγει από την Ελλάδα, τώρα της δίνει εντολή να πάει με την Αριάδνη και φεύγει μαζί της παίρνοντας μόνο την μικρή εικόνα του Χριστού. Εκεί στη γιορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας και Πάσης Αφρικής Πέτρος Ζ΄, την πλησίασε και της είπε: “να προσεύχεστε για όλον τον κόσμο, όπως κάνετε μέχρι σήμερα!΄΄.

Το επόμενο διάστημα αύξησε τις προσευχές της στον Πνευματικό της Δάσκαλο στο παρεκκλήσι της Κοίμησης της Θεοτόκου στο Χαράρε. Στις 8/10/2000 το πρωί είπε: “Αριάδνη κόρη μου σήμερα θα πεθάνω!, θα μείνω εδώ!, εδώ θα μείνει σε σένα και η Θαυματουργή Εικόνα του Χριστού!”. Η Μητέρα Ευτέρπη αποδήμησε νωρίς το απόγευμα με πλήρη ηρεμία. Μετά την κοίμησή της δόθηκαν πολλές ενδείξεις της ιδιεταιρότητάς της και κυρίως άρχισε το θαυματουργικό έργο της σε όσους το ζητούσαν.