Από το ημερολόγιο…
Από τον Αύγουστο του 2023 βρίσκομαι εδώ στην Αφρική. Όλους αυτούς του μήνες πήγα δύο φορές στη γη των Μασάι. Είναι ένας μακρινός τόπος. Μα τι μέρος! Μια απέραντη έκταση στα βουνά, αφρικανικής σαβάνας Αραιή βλάστηση, ελέφαντες, καμηλοπαρδάλεις, ζέβρες, αντιλόπες… Οι ντόπιοι ζουν κυρίως σε καλύβες. Το μόνο που υπάρχει εκεί είναι η εκκλησία της Γεννήσεως του Χριστού. Με θαυματουργικό τρόπο δωρήθηκε μια μεγάλη έκταση της γης των Μασάι στην Ορθόδοξη Εκκλησία μας.
Τον Βασίλη ένα νέο 25 χρονών από την Ξάνθη τον γνώρισα πρόπερσι που ήρθα εδώ. Μόλις τελείωσε το εκκλησιαστικό σχολείο – από νεανική περιπέτεια, αγάπη για την ιεραποστολή και τα δύο μαζί; – μάζεψε χρήματα και ήρθε εδώ με την ευλογία του αρχιεπισκόπου να χτίσει ένα σχολείο στη γη των Μασάι! Εκεί τα παιδιά δεν έχουνε, δεν πάνε σχολείο και κυρίως ασχολούνται με την κτηνοτροφία! Όταν τελείωσαν τα χρήματα γύρισε στην Ελλάδα. Ψάχνοντας, βρήκε δουλειά με καλά λεφτά σε ναυπηγεία στη Γαλλία. Αφού δούλεψε σκληρά για ένα χρόνο κάνοντας σφιχτή οικονομία, επέστρεψε τον Οκτώβριο στο Ναϊρόμπι και συναντηθήκαμε ξανά. Έχτισε το σχολείο, το τελείωσε. Μένουνε να βάλει πόρτες, παράθυρα και εξοπλισμό. Τι θαύμα! Μόλις χθες έφυγε να μαζέψει κι άλλα χρήματα γι’ αυτά, αλλά και για να χτίσει ένα τεράστιο προστατευτικό τοίχο περιμετρικά της γης της εκκλησίας με ηλεκτροφόρο σύρμα, ώστε να προστατεύεται από τους ελέφαντες που κάνουνε πολλές ζημιές αλλά και από τους κλέφτες που δεν χάνουν ευκαιρία να εξαφανίζουν πράγματα.
Τους Μασάι τους γνώρισα κι εγώ και με γνωρίζουν. Ένα Σαββατοκύριακο ήρθε ο Βασίλης για ξεκούραση στην αρχιεπισκοπή μαζί με τον Τζέφρι από την φυλή των Μασάι (Ο Βασίλης, όλον τον καιρό, μένει μαζί τους). Όταν με επισκέφτηκε στο εργοστάσιο της παιδικής χαράς με ρώτησε ο Μασάι τι κάνω εδώ. Του εξήγησα για την παιδική χαρά δείχνοντας του τα διάφορα εξαρτήματα και όργανα που είναι ήδη έτοιμα. Ρωτούσε με μεγάλο ενδιαφέρον τι κάνει το ένα και τι κάνει το άλλο. Μάθαινε πως λειτουργεί η κούνια, η τραμπάλα, κ.τ.λ. θαυμάζοντας τα διάφορα χρώματα. Σκεφτόταν τα παιδιά. Φυσικά δεν είχε δει ξανά κούνιες και τσουλήθρες. Έφυγε σιωπηλός.
Μετά από δύο μέρες, προτού επιστρέψουν με το Βασίλη στη γη των Μασάι ήρθανε και εκείνος μου τράβηξε το χέρι λέγοντας μου τα εξής: «Ερχόμενος εδώ στο εργοστάσιο σου, είδα και έμαθα πολλά για την παιδική χαρά. Βλέπω ότι είναι ένα εξαιρετικό παιχνίδι για τα παιδιά. Εμείς ποτέ δεν έχουμε δει ξανά ούτε ξέρουμε τι είναι η παιδική χαρά. Τώρα εγώ γνωρίζω. Μόλις επιστρέψω θα μιλήσω σε όλους τους Μασάι, στο χωριό για την παιδική χαρά. Θα προσευχηθούμε όλοι στο Χριστό, μαζί με τα παιδιά, πολύ θερμά, ώστε να φτιάξεις και σε μας μια παιδική χαρά. Θα είναι μεγάλη χαρά και ευλογία για τα παιδιά του χωριού μας που είναι εκατοντάδες, αλλά και για όλη τη φυλή μας. Θα κάνουμε ότι χρειαστεί μέχρι να έρθεις. Έξω από το σχολείο που φτιάχνει ο Βασίλης. Θα παίζουνε όλα αυτά τα παιδιά!!!
Φαντάζεστε την έκπληξη μου, όταν άκουσα αυτά τα λόγια! Πώς να υλοποιηθεί, πώς να πω όχι; Όταν το ανέφερα στον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο χαμογέλασε λέγοντας μου: «Φαντάζεσαι Παναγιώτη μια παιδική
χαρά σ’ αυτόν τον άγριο και έρημο τόπο; Δεν έχει ξανασυμβεί στα χρονικά της ιστορίας!».
Σκέφτομαι, αν θέλει ο Θεός θα γίνει και αυτό. Το εργοστάσιο υπάρχει, πρόθεση υπάρχει, πίστη
υπάρχει, αγάπη υπάρχει. Παρακαλώ βοηθήστε όπως μπορείτε.
Ο Θεός να μας ευλογεί.
Με αγάπη.
Παναγιώτης Τηνιακός, Ναϊρόμπι, Κένυα.
Ακολουθήστε μας